Τα μοιρολόγια, τα θρηνητικά τραγούδια για την απώλεια αγαπημένων προσώπων, συναντώνται σε όλους τους λαούς. Η ανάγκη του ανθρώπου να θρηνήσει τον νεκρό, ανάγκη η οποία αποκτά σιγά σιγά ποιητικό περιεχόμενο, εμφανίζεται, όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, ήδη από τα αρχαϊκά χρόνια στον ελληνικό χώρο. Το μοιρολόγι είναι τόσο διαδεδομένο που κατέχει κεντρική θέση στα ομηρικά έπη. Στην Ιλιάδα (Ω 721-722) δίπλα στο νεκρό Έκτορα βάζουν να καθίσουν ειδικοί «αοιδοί θρήνων έξαρχοι», που το τραγούδι τους το ακολουθούν με τα κλάματά τους οι γυναίκες, κάτι αντίστοιχο με τις σημερινές μοιρολογίστρες. Κοντά σε αυτές τις γυναίκες θρηνούν τον Έκτορα και οι δικοί του άνθρωποι: πρώτη η λευκοχέρα Ανδρομάχη (Ω 726-746),…